تاثیر ضریب توده بدن بر بیان ژن آنتی مولرین هورمون در سلول های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک

سابقه و هدف: سندروم تخمدان پلی­کیستیک  (PCOS)اغلب باعث کاهش اوولاسیون، ناباروری و هیپرآندروژنیسم می ­گردد. بسیاری از زنان مبتلا چاقی را در درجات متفاوتی از خود نشان می­ دهند. افزایش شاخص توده بدن (BMI) ممکن است باعث اختلال در درمان موفق باروری شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزایش BMI بر بیان ژن آنتی­مولرین­ هورمون(AMH)  در سلول­ های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی­کیستیک می ­باشد. مواد و روش­ ها: این مطالعه تحلیلی-مقطعی در سال 1390 بر روی 80 بیمار مبتلا به PCOS و یا بیماران با اختلالات نازایی دیگر به غیر از PCOS) با درجات متفاوت BMI و متوسط سن 20-35 سال که به مرکز باروری الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران بر اساس چاقی و دارابودن علائم بیماری PCOS به چهار گروه تقسیم شدند. در روز برداشت اووسیت، سلول ­های گرانولوزا جهت بررسی بیان ژن آنتی­مولرین و سرم خون بیماران جهت اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی جمع ­آوری گردید. نتایج: میزان بیان ژن  AMHدر افراد بیمار به ­طور معنی ­داری بالاتر از افراد نرمال بود (0/05>P)، درحالی­ که با افزایش BMI در افراد بیمار میزان بیان ژن AMH کاهش معنی­ داری را نشان نداد (0/05 Pو 34/0=r). نتیجه­ گیری: میزان بیان ژن  AMH تحت تاثیر فنوتیپ بیماری قرار داشته و میزان مقاومت به انسولین در بیماران PCOS نقش مهمی در افزایش مقدار AMH سرمی ایفا می­ کند.